Ademloos

Kom laten wij aanbidden. Het is weliswaar nog lang geen kersttijd, maar de scholen, de banen en de concerten starten weer. We kunnen er niet vroeg genoeg mee beginnen wat mij betreft. Hoewel de natuur nu schitterend is, lijkt aanbidding misschien wat al te gortig voor dit jaargetijde. Ach, wij hier onder de zeespiegel zijn sowieso wat huiverig voor adoratie, eerbied en ontzag. Een gezonde portie waardering voelt hier al gauw als verafgoding. In Twente is de hoogste liefdesverklaring ‘je loopt me nog niks voor de voeten.’ Natuurlijk wel in zachte dialectvorm met dat heerlijk zangerig accent. Dat maakt veel goed. Maar toch. meer

Thuiskomen

Wandelen is verrukkelijk. Daarom dacht ik dat ik alle denkbare vreugden van het stevige stappen al jarenlang in de smiezen had. Maar vandaag blijkt dat dat niet zo is.
Normaal ga ik niet alleen op weg met mijn woeste wandelschoenen die ik steevast ‘de jongens’ noem, er gaat ook altijd een rugzakje mee met water, telefoon, portemonnee en sleutels. Maar plots dringt tot me door wat wij als kind bij ons hadden als we in het bos gingen spelen: niets. Een foon bestond nog niet. En geld, sleutels en dorst hadden we niet. Onbekommerd fladderden we de deur uit, in het volste vertrouwen dat er altijd wel iemand thuis bleef die ons weer binnen laten zou. meer

Vreemdeling in Jeruzalem

Misschien wil ik gewoon een buitenbeentje zijn. In mijn gereformeerde jeugd was de oproep ‘en gij geheel anders!’ niet van de lucht. Ook werd ik zelden gezocht met verstoppertje spelen. Om nog maar te zwijgen van gekozen worden met gym. Dus is het zo gek dat ik m’n hele leven een grensganger blijf?, zo grom ik mezelf toe in m’n gehuurde Ierse auto met het stuur rechts, het pookje links en natuurlijk het hele vehicle aan de linkerkant van veel te smalle bergweggetjes.
Een normaal mens gaat in retraite met alles erop en eraan. Gewoon eten en logeren op het terrein zelf. Maar dat kan ik niet. Ik wil ieder moment weg kunnen. Altijd de hand aan de deurknop, het koffertje gepakt. In dit geval betekent het dat ik mij als de avond valt, terugtrek in een cottage ergens in de bergen. meer

Vrouwelijk

Gezellig dorpje