Heeft iedereen dat? Jaarlijks terugkerende zenuwen als het schooljaar weer begint? O nee, de educatietijd is allang voorbij. Toch is het nog steeds hetzelfde vertrouwde gevoel. Dat je bij nader inzien het afgelopen seizoen behoorlijk wat bergjes verzet blijkt te hebben. Dat het er toch echt heel veel van weg heeft dat het de komende herfst nog veel gekker gaat worden. Dat je je boeken opnieuw wilt kaften of zo. Ook die met de vakken waar je eigenlijk niets van kan. meer
De Deense theoloog Soren Kierkegaard schreef in 1851:
‘Onophoudelijk gaat dat maar door met de perfectionering van de communicatie-middelen, zodat de verspreiding van geleuter steeds grotere omvang kan krijgen. En niemand schijnt er aan te denken dat het veel harder nodig is nu eens machines tegen dit soort luchtverontreiniging uit te vinden, om al dat geklets, waaraan hele staten ten onder gaan, eens te bestrijden.’
Kom, kom naar huis!
Te lang al liep je schooiend langs de wegen,
te lang al weer en wind en zon en regen getrotseerd.
Het is tijd nu dat je huiswaarts keert.
Kom, kom naar huis!
Ik zal je bij de voordeur welkom heten,
de schatten wijzen die je was vergeten
en je de kleine in je armen geven
die hier nadat je wegging altijd is gebleven.
Kom, kom naar huis! meer
Toen hij hoofdredacteur van Quote was, werd hij vanwege de Leesonaffaire – de man die de Baringsbank het faillissement in speculeerde- als deskundige aan tafel gevraagd bij Sonja. In dat predigitale tijdperk belandde je langs die weg meteen in het kaartenbakje ‘geldexpert’. Hij wist helemaal van niks, maar had wel z’n bretels om. Alsof hij zo uit een dealingroom kwam gesneld. Iemand zei hem laatst dat hij zijn voortdurende succes aan de plaat voor z’n kop heeft te danken. Een veelzijdig compliment, grijnst Jort Kelder.
De televisiewereld blijft nog steeds een tikje onwennig. “Ik ben te bewegelijk op camera, m’n ogen springen rond als een flipperkast. En de voice-over beheers ik ook nog niet, laat staan dat ik kan monteren.” Het moge duidelijk zijn, Jort Kelder is een controlefreak. En een ambachtsman die met plezier en geduld werkt aan de AVRO-serie Hoe heurt het eigenlijk? “We ontginnen de wereld van het oude geld. Landeigenaren, een soort luxe boeren, maar wel cosmopolitisch en via bloedbanden betrokken bij de Europese elite. Een kleine wereld, ontzettend lastig om hun vertrouwen te winnen. Als jij als willekeurige freelancer denkt even een programma over oud geld te kunnen maken, vergeet dat. Daar zijn heel wat kopjes earl grey en lange, trage gesprekken voor nodig. De televisiewereld vond en vind ik hijgerig.” meer
Hoe het toeven in een kleine kantoortuin is? Ik heb me al achter een kast weten te verschansen. Weliswaar geen hoge kast, maar ik zag vorige week een documentaire over een gevangenis in Amerika, die toonde dat mannen jaren doorbrengen op een zaal, met alleen maar lage muurtjes die hun van de buurman scheiden. Alles went. Territorium en Lebensraum ontstaan gaandeweg. Verschansen hoeft misschien helemaal niet. Officieel is het zelfs tegen onze nieuwe huisregels, want we moeten zo flexibel zijn dat we dagelijks gemakkelijk van plaats wisselen. Met als daverend effect dat we binnen een paar weken al flink aan het ontschotten zijn. Een proces waar omroepen tot voor kort decennia lang en met weinig succes aan werkten. meer
