augustus9
Wat een mooi BBC-bericht. Oprah, goed voor 2,7 miljard dollar, wandelt een tassenwinkel in Zurich binnen. De verkoper denkt haar op grond van haar uiterlijk te kunnen toevoegen dat ze zijn tassen toch niet kan betalen. Oprah loopt daarop natuurlijk met open mond weg. Verzachtende omstandigheid is volgens de Britse nieuwszender dat Oprahs programma nooit in Zwitserland is uitgezonden. Met andere woorden: de verkoper herkent de koningin van de talkshow niet. Wat een buitengewone les voor beide spelers van deze scene. Hij heeft inmiddels ongetwijfeld de krachtige boodschap meegekregen dat niet alleen zijn vooroordelen bekrompen en niet functioneel zijn, ook het uiten van zijn denkbeelden blijkt buitengewoon onvruchtbaar. Oprah zal vast aan den lijve hebben ervaren hoe het ook alweer voelde om als zwarte vrouw ‘niemand’ te zijn. Natuurlijk weet ze in theorie heus wel dat dat allemaal onzin is, maar deze winkelscene is toch een onbetaalbaar praktijklesje in loslaten en snikken van de lach. Je haalt iemand uit z’n decor, je verwisselt de toeschouwer en men moet of mag weer helemaal overnieuw beginnen. Aan ons vervolgens de keus of het moeten of mogen is.
Doet me denken aan die mop van Sam en Moos. Sam loopt langs de gracht en ziet Moos aan de overkant. Moos slentert bij het water en denkt z’n vriend in de verte te ontwaren. Komen ze bij de brug, zijn ze het allebei niet. Ik weet niet, maar hier word ik nou vrolijk van. Dat je even Vakantie krijgt van de afspraken en veronderstellingen. Relaxt man.
augustus4
‘De rol van stiefvader is helemaal niet makkelijk’, zei de zevenenzeventigjarige cabaretier zojuist in het radioprogramma waarvoor hij een brief aan zijn jongere ik schreef. Goed dat hij het zegt, want steeds meer mensen worden stiefouder. Toevallig wil een vriend z’n hart nu komen luchten, omdat hij net terug is van een vakantie met zijn stiefgezin. Bij een vriendin loopt op dit moment haar huis vol met stiefkleinkinderen. Ook ik ken het klappen van de zweep. Maar omdat ik er zo vroeg bij was, kan ik al bijna als een oude wijze heks terugkijken op die lange stiefjaren. Misschien is het een opluchting van elkaar te horen dat het eenzamig kil in je keel kan kroppen, wanneer het lijkt dat je er nooit echt bij hoort als stief. Nog heilzamer is het als zo’n beroemde volksheld het publiekelijk toegeeft in een radioprogramma.
Zeggen hoe dingen überhaupt voor je zijn, kan een enorm zegenende werking op de rest hebben. Want eigenlijk is stiefouderschap inwisselbaar met al het andere waar we te hard en te hijgend ons best voor doen. Zoals huwelijk, baan of spiritueel pad.
Wat zou het mooi zijn als er regelmatig wat advies kwam van de wijze van de week. Zo’n wijze die wekelijks wisselt. Van jou in mij en dan weer terug en zo. Gewoon, wat wekelijkse Ditjes en Datjes over het leven zelf. Dat er geen haast is om iets te bereiken. Dat je je dus veroorloven kunt je te ontspannen en zo bevriend met jezelf kunt raken. Dat je situaties gewoon mag nemen zoals ze zijn. Dat je je gedachten en emoties nooit meedogenloos moet veroordelen en afstraffen, maar ze juist een stoel mag aanbieden. Onthaal ze als je beste vrienden.
‘Wees en blijf gewoon open, zodat je op gaat houden jezelf te bewijzen. Enne…. probeer eens een schaterlach!’ Daarmee zou het wekelijkse praatje van een zondag als deze dan bijvoorbeeld worden afgesloten. Misschien is dat hele gestief zo gek nog niet en kunnen we elkaar stievelijk adopteren.
juli29
Midden in het bos staat een kist die uitpuilt van de boeken. De klep staat open. Er hangt een briefje bij. Een euro per boek graag. Origineel idee om zo milieu- en mensvriendelijk te recyclen. Boeken zijn je vrienden die je ook gul mag doorgeven. Ik stap van mijn fiets. Aan wie zou deze schat toebehoren? Een verlaten kist midden in het bos. Of schemert daar toch een huisje door het zware wulpse lover?
Dan moet daar wel een cabaretliefhebber wonen zo te zien. Veel gebundelde columns van Youp. En teksten van Finkers. Misschien is de eigenaar negenenzeventig, want er is ook een boekje bij dat ‘Uw geboortejaar 1934’ heet. Heb ik eigenlijk wel geld bij me? Even de porto pakken. Stuivers zo te zien. Ik kan ze tot een euro optellen. Eigenlijk wel leuk. Nu kan ik niet achteloos tien boeken grijpen en een briefje in het houten potje proppen. Ik mag zorgvuldig kiezen. meer
juli23
Hij staart weemoedig naar het boek voor hem. Het is een mooie uitgave, met fluweel op de rug. Het is de bloemlezing van zijn lyrische repertoire. Tijdloze tedere waarnemingen van de mens. Je zou bijna vergeten dat hij tot op de dag van vandaag de man is die iedere zaal slap van de lach uit de theaterstoel weet te laten dweilen. Toen hij als jongeling, in de tijd dat zoiets zeer ongepast was, een overjas voor Claus kocht omdat die er geen had, en hij deze met grappen en grollen aan de prins wilde overhandigen, werd hij in een klap beroemd. Want de camera registreerde een blauw aangelopen Juliana languit over de schoot van Bernard. En een hijgende Beatrix wier oogschaduw over de wangen liep. meer
