juli15
“Adam, waar ben je?”, luidt de eerste vraag, die God aan de mens stelt na de zondeval. “Waar ben je, Adam?” Adam is een mens zonder oriëntatie, die zijn plaats in de schepping verloren heeft, omdat hij geloofde machtig te kunnen zijn, alles te kunnen beheersen , ja, God te zijn. De harmonie ging verloren , de mens raakte op een dwaalspoor, en deze fout herhaalt zich steeds weer ook in de relatie met anderen. “De ander” is niet langer een broeder of zuster om te beminnen, maar simpelweg de ander die mijn leven en mijn comfort verstoort. God stelt een tweede vraag: “Kain, waar is je broeder?” De illusie van de macht, zo groot te zijn als God, ja God zelf te zijn, leidt tot een hele serie fouten, een keten van de dood, ja, tot het vergieten van het bloed van de broeder! meer
juli10
Hij verzamelt oud Romeins glas. In zijn hand houdt hij een delicaat kruikje. Hij mijmert graag over de mogelijkheid dat daar de kostbare nardusolie in gezeten kan hebben waarmee die vrouw van Marcus 14 het hoofd van Jezus zalft. De aanwezigen die mopperden dat dat toch zonde van het geld is, kregen te horen dat deze daad de mensheid nog lang zal heugen.
Hij vergelijkt ons met die vrouw. Want de IKON is vrouwelijk, zo beweert hij. meer
juli6
Vier uw vierdagen, staat er in de bijbel. Goed idee. Maar als je van nature niet zo’n fuifnummer was, wat moet dat dan toch met dat zoveelste gebod…. Maarten van Roozendaal is overleden. Hij dacht dat ‘ie de 58 zou halen. Maar dat is niet zo. Hij was zo lief en hij leek op iets in mijn broers. Morgen wordt mijn achternichtje Merel gedoopt. Zij kwam in maart veel te vroeg deze wereld in en ze woog toen 1130 gram. Nu kan ze ademen en juichen en huilen. Wat kan en wil een mens nog meer? Vier uw vierdagen. Dat gaan we morgen doen, dat begrijpt iedereen.
Beducht om al dat kwetsbare leven –wie weet wie er morgen gaat?-, had ik bedacht dit jaar mijn 49ste te vieren. 7 maal 7. Al die keren om de aarde geweest. Maar mijn vader stelt voor dat we volgend jaar onze handen ineen slaan. Die van hem zijn dan 80. En die van mij 50. Vier uw vierdagen. Er blijft iets plechtigs, iets Bijbels aan. Het valt niet goed op te diepen wat dat is. De vage angst dat een of meer van onze dierbaren er dan misschien wel niet meer zijn, wordt met die afspraak koud gesteld. Vertrouwen is een levenskunst. En vieren ook. Morgen wordt een dapper meisje gedoopt dat al een hele strijd achter haar ieniemienierugje heeft. Normaal geef ik baby’s een knuffelwegloopschaapje. Naar het Thomasevangelie. Maar morgen is het een knuffelblijfschaapje waar de herder heel erg naar uitgezien heeft. Als ik een herder was, zou ik de kudde meer dan ooit willen koesteren en zegenen. Opdat het ons wel zal gaan.
juli1
De religieuze totempaal is al ingepakt. Voor het altijd zo roodgloeiende hart van Jezus is een doos gebonden. Als stootkussen. We hebben nog twee afgeladen volle opnamedagen van de Nachtzoen. Daarna vul ik mijn eigen verhuismandje. Donderdag komen stoere mannen de boel hier leegtrekken. Maandag worden we verwacht in ons nieuwe onderkomen. We, dat waren sommigen van ons. De meerderheid valt af. Blijft achter. Dat is een beetje gek. De blijvers vertrekken naar het EO-gebouw en de ontslagenen zullen deze zomer in het onttakelde IKON-pand blijven. Er is geen logica in deze wereld. Hoewel deze situatie verdacht veel lijkt op die van Mozes, die het volk door de woestijn getrokken had, maar slechts mocht wijzen naar het beloofde land. Vandaag zeiden enkele Nachtzoeners dat de mens overdag in coma ligt. meer
juni27
Je ziel in lijdzaamheid bezitten. Vroeger snapte je niet waar het goed voor was maar op de een of andere genadige wijze was er heel veel gelegenheid om te oefenen. Loze uren. Ik weet nog goed wat ik allemaal als kind onder de preek dacht. Ook de uitspraken van mijn moeder zijn ergens in mijn hoofdkantoor tussen de oren opgeslagen. Zo mijmerde zij over de vraag hoeveel tijd een mens in z’n leven kwijt is met het open maken van verpakkingen en het zitten in wachtkamers. Met die verpakkingen heb ik inmiddels korte metten gemaakt. Sinds ik in een dorp woon waar men gescheiden plastic ophaalt, ben ik me zo bewust geworden van de hoeveelheid meuk die we produceren dat ik steeds minder plastic mee naar huis neem. Als je bloemen op de markt koopt en ze erachter komen dat het een kado is, stoppen ze de bos in dooiige folie. Voortaan zeg ik dat ze voor mezelf zijn en dat ze naakt mee mogen. meer
