juni1
Vroeger, toen ik een jaar of achttien was, droomde ik over een klein zoontje. Hij zou David heten. Hij zou met zijn knuistjes in de aarde klauwen en kevertjes in zijn klompje laten spelen, terwijl ik de was ophing. Die dagdroom is indertijd een verhaaltje geworden in het meidenblad Viva. Daar kreeg je toen honderd gulden voor. Een megabedrag in mijn leventje. Nu hebben we Youtube. Gratis en al. Vandaag mag ik zodoende kennis maken met een jongenspeutertje ver over zee die in discussie gaat met zijn moeder. Het lijkt warempel mijn David wel. Of is het Maria met haar zoon? Of zijn het steeds dezelfden? meer
mei29
Wilt u ze rood, medium of geflambeerd? Met suiker, whisky of met pittige look en peper?
Gebakken peren. Iedereen zit er maar mooi mee. Je kunt ook nog voor de special buiten de kaart kiezen. ‘Zand erover’ heet die. Slecht verteerbaar. Zand schuurt de maag, maar op weg naar beneden wordt waarschijnlijk ook het warme hart getroffen. meer
mei25
Wat een verrassing bij thuiskomst. Het is al donker in de tuin, maar het vlammetje brandt nog. Het is een piepklein zonnepaneeltje op een soort nepwaxientje. Dat ik weer in een ouderwets windlicht heb geplaatst.
’s Nachts even een paar keer naar buiten kijken. Het vlammetje blijft alsmaar als een gekkie branden. Wat fascinerend. Een compact reservoir dat de zeldzame zonnestralen van de dag opslurpt, die zorgvuldig koestert en ze vervolgens de hele donkere nacht kan laten schijnen. Tot de zon weer doorkomt en de dans opnieuw aan kan vangen. Er gaat geen energie verloren hoorden we al bij natuurkunde, maar nu begint het dan eindelijk begrijpelijk en aanschouwelijk onderwijs te worden. meer
mei22
Een van onze meest beroemde schrijvers zegt weleens dat de waarheid toch niet geloofd wordt. Daar zit wel wat in. Je kunt makkelijk eerlijk zijn over je gevoelens en ontmoetingen. Er wordt vaak wat lacherig op gereageerd en vervolgens wordt je confessie als onschadelijk naar het land der fabelen afgevoerd. Zo vergaat het mij althans regelmatig. Misschien komt dat door mijn grootmoeder. Haar opgebiechte avonturen werden steevast nooit serieus genomen. Dat gaf haar alle ruimte en vrijheid om volkomen eerlijk en in vol daglicht haar wonderbaarlijke leven te leiden. meer
mei17
Lunchen met Annechien Steenhuizen voor Broadcast Magazine:
Op de dag dat Sacha de Boer na negentien jaar ontroerd afscheid neemt van haar publiek, zit haar opvolgster al blij en stralend klaar voor haar nieuwe taak. Dit is tenslotte once in a lifetime. Als je gevraagd wordt voor het Achtuurjournaal zeg je natuurlijk niet: “Ik ben net moeder geworden, bel volgend jaar nog maar eens terug.” Ze is ambitieus, maar geen carrièreplanner. Zelf had ze nog helemaal niet aan deze stap gedacht. En geïnterviewd worden is niet haar grote hobby. Laatst zei een journaliste haar nog dat ze niet makkelijk persoonlijk wordt. Een pre voor een nieuwslezer die gezag moet uitstralen. Ook haar indrukwekkende stemtimbre werkt daaraan mee. Annechien Steenhuizen lijkt geknipt voor de rol van anchor van het Achtuurjournaal. meer
