juni5
Zij is zomaar gestorven. Vertrokken, zegt haar man. Wij hadden dezelfde leeftijd. Zij en ik. In een restaurant werden we door elkaar gehaald. In haar Nachtzoen hoorde ik mijn taal. We stonden op het punt van vriendschap. Toen kwam de dood. Zo graag was ze blijven leven. Haar man vertelt me in tranen hoe graag. Hun laatste dagen, uren, handelingen, intenties. We zitten op haar boot. Haar eerste, net betrokken aankomstplek in het leven. Ze voelde zich een weesje. Zoals zo velen. Van die kwetsure had ze al zo lang geleden haar heilige wond gemaakt. Een hemelse gave die troosten want herkennen kon. Die licht kon brengen. En schoonheid, nooit te vergeten.
Haar man en ik zijn in haar eerste echte huis. Bootje, zei ze. Maar deze lichtark blijkt twee verdiepingen te hebben. Vol geheime lieflijke plekjes. Ach, toch is het een bootje. Dat voel je zo. Ik mag haar heilige ruimtes betreden en bij haar man zijn. Hij is zo gewond. En toch, en daarom voltrekt zich een wonder op de lichtark. Zij zegent mij. Over de dood heen hoor ik mijn Johanna de Doopster. Zoals ik ben, maar dan nog wel met een onsje meer mag ik er zijn. Dat is een nieuwe ervaring. Van haar ontvang ik het echte vuur. Haar man toont haar aan mij. Zo zacht en gretig mag het leven door ons allemaal worden toegeeigend. Wat er ook gebeurt. Laten we de trossen en ons haar er maar bij los gooien met z’n allen op deze aardbol. Zij lacht haar lachje al en ziet dat het goed is.
juni3
Als men de Vermoedencollegaatjes op de gevoelige plaat probeert te zetten, is hun zelf-afkrakerette niet van de lucht. Meisjes, meisjes, moet men dan immer manen. Jeluis beeldschone voorkomen ontrouw worden is een belediging voor onze Schepper!
Juist op het moment dat dit voorval zich voordoet en de zo serieuze Vermoedentelefoon gaat, krijgen we de slappe lach. Zul je altijd meemaken. Beetje genant momentje. Ondertussen gloei ik nog steeds op van de erfenis van mijn wijze moeder. Klagen over een puist, rimpel of karaktertrek werd steevast aangemerkt als een belediging voor je Schepper. Nu put ik daar de rijke vruchten van. In menig club kan ik miesemousende medelieden van mijn moeders repliek dienen met: ‘Dat is een belediging voor je Schepper!’
Zo probeert mijn moeder me sinds jaar en dag ook op te beuren met de opmerking: ‘Je bent gekocht en betaald’. Op de een of andere manier heeft die moedermantra altijd enorm gewerkt. Een soort waterookgebeurt-gevoel klimt vanzelf omhoog als dat tegen je gezegd wordt.
Hoewel ik als kind geen idee had van het verschil tussen kopen en betalen. Dat Hij de moeite had genomen je te kopen, leek me al voldoende troost. Kopen is betalen, bromde je dan onverstaanbaar.
Maar nu ik voor het eerst van mijn leven, tegen alle adviezen in, een huis probeer te kopen, begrijp ik pas het verschil tussen beide begrippen. Zal er ooit een dag aanbreken dat je echt thuiskomt, de deur opent en hardop zingen kan: ‘Jij bent gekocht en betaald!’ ?
mei31
Als je bij Broodkast (lees: Broadcast)-Magazine een artikel inlevert dat je over een van de vele Omroepers die ons Gooi telt hebt geschreven, dan vraagt de redactie per mail of het stuk al gefiatteerd is door de geïnterviewde zelf. Gefiatteerd is toch zo’n leuk woord. Het is door moderne drukkunst nauwelijks te onderscheiden van het woord geflatteerd. Ik lees het tenminste altijd verkeerd om. En in werkelijkheid lijken de beiden begrippen ook nogal verwant. De goedkeuring die iemand aan zijn opgeschreven uitspraken verleent, zijn niet zelden eerst door zijn eigen extreme make-over filter gehaald. meer
mei27
Terwijl mijn nieuwe fiets in de kreukels gereden is, is het wel mooi Pinksteren geworden. Gelukkig bevond ik me tijdens de brute prakpartij zelf niet op de tweewieler, maar een plakkertje van de dader zit er ook al niet op. Juist op het moment dat ik me verhit sta af te vragen of zo’n aan- en doorrijder niet gewoon een heet Pinksteruurtje in de terreurcel moet, komt het bericht binnen dat een oud-commandant van een enge Somalische beweging zegt dat er in Nederland mogelijk slapende terreurcellen zijn die aanslagen voorbereiden. Slapende terreurcellen. Altijd op je woordgrapjes letten. Hoewel de Geest waait waarheen zij wil. Slapende terreurcel!! Mooi scheldwoord. Wie weet hoe handig ooit. In het ouderlijk huis, slechts omgeven door broers, had ik er kindergoud voor aangeboden.
meer
mei24
De montagejongen van Het Vermoeden meldt via Twitter dat er ene Marco S. zijn studio betreedt. Dat is mijn jongste broertje. Het is me wat. Net nu ik zelf bezig ben met de afwerking van het uur radio met Youp. In de kelder van de IKON. Beetje vreemde plek met dit weer. Hoewel koel.
Youp is de zevende telg van acht. Zijn ouders waren tegen zijn tijd reeds opvoedmoe. Mazzel.
Mijn jongste broertje werd geboren toen ik heel erg wakker was. Vier reeds. meer
