Weer zo’n woord: nietsvermoedend. Lees ik net bij Rilke. Het woord vermoeden is al zo mooi, maar het tegendeel is al even onschuldig. Nietsvermoedend. Even daarover mijmeren hoor. Ik zit weer onder de grond. Dat gaat al een paar jaar zo op Bevrijdingsdag. Alweer op weg naar de vierdaagse retraite van Sogyal Rinpoche. Aan de wanden van de metro zijn foto’s te zien van de mannen die al jaren ondergronds aan het metronetwerk zwoegen. Op die affiches vertellen ze aan ons, klanten dat ze hun maten vaker zien dan hun eigen vrouw. Jammer dat die gozers zo lelijk zijn, voegen ze er olijk aan toe.
Een mens wordt vrolijk van hun aanblik op die foto’s aan de metrowand. Verbondenheid en ontmoeting fleuren me immer op, zeker met trotse werkmannen ondergronds. meer
Als je nooit iemand bij naam noemt, blijft hij in wezen ongenaakbaar. Terwijl genaakbaarheid zoveel fijner is. Jammer dat dat woord wat in onbruik is geraakt, maar wat niet meer is kan wederkeren. De rijpe concertvriend was het op radio 1 bij de EO in ieder geval wel. Genaakbaar. Dus waarom niet gewoon schrijven dat hij Dick Woudenberg heet? Hij werd een uur lang bevraagd over zijn NSBjeugd. Ik hoorde aan zijn stem alleen al dat het geen liefdevolle vragen betrof. De onnabijheid van de interviewer was niet om aan te horen. En dan hebben we het nog niet eens over de achteloze plaatjes en nieuwsitempjes tussendoor. meer
Nog maar zo kort geleden waakte ze bij haar overleden zusje.
Nu is ze zelf heengegaan, dat beeldschone, lieve kind van God.
Dat Hij haar voortijdig nodig heeft, kan ik ergens wel begrijpen.
Maar haar kinderen dan, haar levensvriend Marcel Derkse, wij…
Waar blijven we in dit bodemloos gemis?
Midden in de stad tussen talloze bouwvakkers met spullen die veel lawaai maken heeft ze op afval haar nest gebouwd. Niemand krijgt haar voorlopig van haar eieren af. Ik weet niet wat haar bezielt en probeer het haar te vragen, maar de herrie is te heftig. Misschien is ze in de stad geboren en stak ze haar kuikenkopje uit de schaal tussen net zoveel vuil en herrie als hier rond haar huidige kraamkamer. Dan heeft ze misschien nergens last van. Bovendien kan ze altijd nog wegvliegen en naar een heilzamer heenkomen zoeken als haar kroost eenmaal op eigen zwemvliezen staat.
Niet zover van het zwanennest staat een van de liefste mannen van de eeuw naar het balkon te staren waar Chet Baker vanaf sprong omdat hij onder invloed van het een of ander dacht dat hij kon vliegen.
Ik noem zijn naam en hij moet lachen. Wat een toeval. Deze week lukte het niet een afspraak voor elkaar te krijgen en nu staan we plots oog in oog. meer
