januari29
Gaat het eindelijk vriezen, wordt het totale hoofdbedeksel uit het straatbeeld geweerd. Niet alleen een boerka zorgt nu voor een boete van bijna 400 euro, ook de teveel bedekkende sjaal en de bivakmuts gaan volwassen meedingen naar de prent van oom agent. Dat wordt wat komende week. Ik herken nu al niemand meer. Zelf overweeg ik unverfroren m’n lagere schoolse langoor uit de dons te halen. Bij de ene vermomming zie je de mond niet en bij de mijne heb ik lange oren. Volkomen anoniem. Ik veer er van op. Niet alleen omdat we dan ineens weer mutssprekend op elkaar lijken, maar ook en vooral omdat ik zo ontzettend hoop op heel het land in de knoop. meer
januari27
Al lijkt diepzinnigheid mijn intentie, keterigheid tast mijn hart steeds aan. Als een mens teveel mijmert en zevert, dan gaat iets in die figuur niet zelden ineens heel hard Boe! roepen. Nou ja, bij mij tenminste wel. Alsof je zwaar zit te schaken en je tegen de winnende tegenpartij die doodsbang voor achtpotigen is plotseling schreeuwen moet dat er een spin onder het schaakbord schuilt. Potje stuk, want hij smijt verschrikt het bord van tafel. meer
januari20
Leef je voor of achter het doek? Dat was een terugkerende vraag van mijn ex, nog ver voordat hij tot aan zijn nek in de theaterwereld verzeilde. Voor hem was dat indertijd een karakterkwestie die aan ieder mens gesteld kon worden: ben je ogenschijnlijk extravert maar ondertussen? Val je geheel samen met je rol en weet niemand meer wat er achter je masker zit?
Momenteel mag ik vier mensen voor Het Vermoeden bevragen. Twee mannen en twee vrouwen. Grappig genoeg zijn de mannen onmiddellijk en zonder enige omhaal open en kwetsbaar. De beide vrouwen hanteren bij aanvang meer voile, hoewel ze zeer van elkaar verschillen. Conclusie: geen idee wat ik hiermee beweren wil. meer
januari17
“Vaak ben ik jaloers op mezelf”
Inspirerende ontmoeting
voor Broadcast Magazine
Januari 2012
