december6
Kerstnacht
Kerstnacht – het woord is als een lafenis,
een koele sneeuw, glanzend onder het zachte
stralen der sterren – op de landen is
het weerloos stil, een ongerept verwachten.
Kerstnacht – het eenzaam zwerven der gedachten
rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
verlangen naar het helder zingen in de nacht en
het opgaan van de ster, een lichtend teken.
Kerstnacht – het sneeuwt op uw geschonden aarde,
dun en verstuivend dekt een huivering
van ijle val, een lichte zuivering
het vragen, dat wij ongestild bewaarden.
Ida Gerhardt (1905-1997)
uit: Kosmos (1940)
Kerstnacht – het sneeuwt op uw geschonden aarde.
Ondertussen rapen ze Cees van straat. Half ontkleed, niet wetend wie of waar hij is. Ze nemen hem mee en bergen hem op. Cees is zijn hele leven al een begenadigd beeldend kunstenaar. Mijn goede vriend bovendien. meer
december1
Deze maand wordt mijn vader tachtig. Hij nodigt ons uit onze vierdagen te gedenken en we krijgen een briefje dat eindigt met ‘S.c.J.’ Sub conditione Jacobi. Onder het voorbehoud van Jacobus. Hij doelt op het gelijknamige bijbelboek, hoofdstuk 4 vers 13 tot 16:
Dan iets voor U die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan we naar die of die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handeldrijven en geld verdienen.
U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet.
U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en al verdwijnt.
U zou moeten zeggen: ‘Als de Heer het wil zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.’
Ook als je bij het afscheid achteloos ‘tot de volgende keer!’ roept, zingt mijn vader zijn bezoekers na: ‘Onder het voorbehoud van Jacobus!’
We zijn immers maar damp, onderhevig aan voortdurende verandering. Wolk, water, ijs en witte wieven.
We zijn aan het eind gekomen van een turbulent jaar, dat razendsnel voorbij lijkt te zijn gevlogen. Ook veel jonge mensen hebben dat zo ervaren, zo hoor ik om me heen. Hoe kijken we terug? Met de pijn van verlies? Met de angst voor nog meer geweld en achteloosheid? Er is alle reden om bij de pakken neer te zitten. Mij lijkt dat zelfs heilzaam. Gewoon maar eens omzien en er bij neervallen. Het is tenslotte wintertijd. meer
november19
Op bovenstaande beelden is het prachtige weerzien te zien tussen gorilla’s en Tansy Aspinall. Tansy is de oudste dochter van natuurbeschermer Damian Aspinall. Toen het meisje nog maar 18 maanden oud was fotografeerde hij haar in de buurt van gorilla’s. Twaalf jaar nadat de gorilla’s zijn teruggekeerd in het wild besloten Damian en Tansy hun oude vrienden op te zoeken.
Djala en Bims
Djala en Bims leefden lange tijd in het Aspinall Howlett Wild Animal Park in Kent. Twaalf jaar geleden keerden de dieren terug in het wild. Op de beelden is te zien dat Damian als eerste op de gorilla’s afstapt. Wanneer hij alles veilig acht, besluit hij Tansy erbij te roepen. Wat volgt zijn prachtige beelden: Tansy en Djala omhelzen elkaar, wat bijzonder is gezien het feit dat het liefst 12 jaar geleden is dat ze elkaar voor het laatst zagen. meer
november5
Ja, dat compassie ook economisch slim en noodzakelijk is, dat had ik van schrijfster en oprichtster van het Handvest voor Compassie Karen Armstrong al begrepen. Vorig jaar vertelde ze dat ze als fondsenwerver voor het Handvest ooit naast de opperbaas van Starbucks zat. Deze man gaf een briljante speech over z’n vader die kruidenier was en die stiekem fruit in iemands tas stopte, zonder dat diegene erom had gevraagd. Waarop de zoon aan zijn vader vroeg waarom hij dat deed. De vader antwoordde: ‘Ik ken die man. Hij is dol op bananen. Als hij ze niet koopt, moet er iets mis zijn. Daarom stop ik ze in zijn tas.’ Hij deed dat uit zijn goede hart, niet met een verborgen agenda. Maar die klant kwam natuurlijk terug en nam z’n vrienden mee. Gulheid bleek toen al booming business. En zakenlieden zien nu massaal in dat de financiële crisis is veroorzaakt door zelfzucht. meer
