maart1
Ook wij mogen er aan geloven, de collegapresentator en ik. We zijn zojuist uitgerust met een echte IPad. Ik heb er een romantisch hoesje voor gekocht dat eruit ziet als de kaft van de gebonden liederen van Schumann. Ondertussen valt er niks te zingen, maar te snateren als een vogeltje. Eerst ben ik natuurlijk leuk op twitterles geweest bij de deskundigen van de afdeling nieuwe media. M’n collegapresentator mag later deze week. Als oud-politicus die ooit die omstreden vakbroeder streng toesprak, is hij begrijpelijkerwijs niet al te happig op de ondoorgrondelijke wegen van Internet. Hij heeft daarom ook alleen maar een zeer ouderwets aandoende foon op zak die van bakkeliet lijkt te zijn gemaakt. Misschien denkt hij wel dat er emaille op zit, maar ik kan me vergissen.
Ach, van twitteren weet ik zelf nog niks en ik dacht tot heel kort geleden dat ik dat zo houden kon.
Een zowel spiritueel als virtueel begaafde vriend stelt nuchter dat de techniek ons al lang het inzicht verschaft dat de hele mensheid met elkaar verbonden is en ook wil zijn.
En toegegeven, het is knus om berichtjes binnen te krijgen van virtuele kerken die reklame maken voor bijeenkomsten met ‘En God twitterde dat het goed was.’
Ach, ik twitter me er wel doorheen.
Kan ik lekker een potje lichtberichtjes de wereld in sturen.
Onder de twitternaam @ikonnemiek.
En anders twitteren m’n collega’s me er wel weer uit hoop ik.
Pfff, veel woorden om te verbloemen dat ik er nog geen tittel of twitter van snap.
februari27
Op zoek naar Jouw Gezicht
Al vanaf mijn eerste levensdagen
ben ik op zoek geweest naar jouw gezicht.
Vandaag mocht ik het aanschouwen.
Vandaag zag ik de charme,
de schoonheid,
de onbeschrijflijke gratie
van het gezicht
waarnaar ik op zoek was.
Vandaag heb ik jou gevonden,
en degenen die mij
gisteren nog uitlachten en beschimpten,
hebben er nu spijt van dat zij niet hetzelfde
zochten als ik.
Je onbeschrijflijke schoonheid
heeft me volkomen overweldigd.
Ik kom ogen te kort
om je ten volle te zien. meer
februari26
Hihi, leuke cartoon van Sigmund!
Aandacht, het is een vak. Een mooi vak.
Leeg luisteren, zonder vooraf bedachte standpunten of inzichten over de ander. Groter vreugde ken ik niet.
Maar soms doet het pijn. Als blijkt dat juist de aangehoorde, de geïnterviewde in het geheel niet met aandacht vertelt. De sacrale ruimte van de nabijheid wordt dan ontheiligd door onachtzaamheid en loze woordenstromen. Steeds vaker moet ik de neiging onderdrukken om dat tijdens het interviewen te benoemen.
Zo niet hedenochtend. Tegenover me zit een ouwe rot in het vak. Een man die zijn hele lange leven gewijd heeft aan het horen en helpen van mensen.
Ik mag hem ondervragen. meer
februari23
Drukte.
Weer vier gasten voor het Vermoeden. Allen over de komende lijdenstijd, want we werken flink vooruit.
Zangeres Miranda van Kralingen die al zo vaak de sopraansolo’s zong in de passies van Bach. Nabijheid is een belangrijk woord voor haar.
Dan Jim Schilder, zoon van het grote vermaarde Kampense gezin. Topjournalist die nu priester wordt.
Geroepen om zich over te geven. Zeer tegen zijn natuur heeft hij de rots gekust waarop Jezus bloed zweette in Getshemane.
Vandaag mag ik praten met Christa Anbeek die het prachtboek ‘Overlevingskunst’ schreef, nadat dierbaren met bosjes om haar heen het leven lieten.
En nu eerst de verse voorzitter van het CNV, voormalig predikant en zakenman Jaap Smit.
Zou hij al iets weten over de verhouding tussen schouderklopjes en opslag? meer
februari20
‘Mozes wilde vertellen dat zijn broer Aron heette. Maar aangezien hij stotterde – zwaar van tong was, zoals hij zelf zei-, werd het Aäron.’
We liggen dubbel, terwijl we al opgevouwen in het kleine biosje zitten, in afwachting van The King’s Speech.
Over een week zal een regen Oscars op deze film vallen. Zoveel is volgens alle wereldpers nu al zeker.
We verheugen ons en lezen in het filmkrantje over het verhaal van een stotteraar: meer
