‘Echt luisteren bewerkt wonderen’
Blijf er klein onder, zou m’n vader zeggen. Hans Stolp :
“Annemieke Schrijver: het interview is een ontmoeting van hart tot hart.
De beste journaliste en interviewster die ik heb meegemaakt, is zonder twijfel Annemieke Schrijver, presentatrice bij de Ikon.
De interviews met haar waren niet zozeer interviews (zeg maar: ondervragingen), het waren echte gesprekken: ontmoetingen van hart tot hart.
Door haar oprechte aandacht sprak ik bij haar steeds weer dingen uit, die mijzelf verrasten en die mij een nieuw en verdergaand inzicht gaven.
Zij is ook de enige aan wie ik tijdens een interview ooit iets heb verteld over de liefde die ik voor Christus voel. Ik heb dat toen niet alleen vertéld, maar haar dat ook als vanzelf laten voelen. Dat was een heel bijzondere ervaring. Want die liefde leeft als een grote, maar ook zo’n kwetsbare schat in mijn hart dat ik daar moeilijk over praten kan, meestal alleen maar vanuit een zekere afstandelijkheid.
Zo werd Annemieke Schrijver voor mij hét voorbeeld van een mens die waarachtig en intens luisteren kan. Zij liet mij zien hoe wij ‘alleen maar’ door de kracht van ons luisteren de ander verdieping van inzicht kunnen schenken. Ook liet zij mij zien hoe wij de ander het geschenk kunnen geven om in alle openheid te vertellen over de kwetsbaarheden die leven in zijn (haar) hart. Kwetsbaarheden die, zoals wij bijna allemaal uit ervaring wel weten, alleen maar uitgesproken kunnen worden tegenover iemand die echt en waarachtig luistert.
En zulke mensen zijn er niet zoveel. meer
Dienend leiderschap
Wat zijn ervaring in leidinggeven is.
Nihil, heeft hij geantwoord. Wel is hij buitengewoon onderlegd geraakt in leiding nemen, voegde hij eraan toe. Zijn laatste chef beschikte over vijf leidinggevende mantra’s: ’Mag niet, kan niet, hebben we al geprobeerd, ben ik huiverig voor, is te duur.’
Hij lacht aanstekelijk. Nu wordt hij zakelijk leider van een orkest. Thuis mag hij geen enkele financiële transactie verrichten, omdat hij geen euro van de oorbel van z’n vrouw kan onderscheiden.
Zakelijk inzicht is hem vreemd, leiding geven nieuw. Maar niets zal zijn ontfermend oog ontgaan. De eenzaamheid van de dirigent, het verschil tussen opgewonden blazers en introverte strijkers, de meesmuilende harpiste en de percussionist die gehoord wil worden.
Hij zal ze allen in het licht zetten.
Terwijl hij zich verheugt op dit dienend leiderschap, was ik zijn voeten. Dat is mijn nieuwe taakje. Op tv nog wel. Als ik mijn twitterende brievenbusje mag geloven, moeten sommige kijkers daar erg aan wennen. Een presentatrice die knielt bij een gast om diens voeten ter hand te nemen: grotesk, weerzinwekkend. meer
Ontroostbaarheid troost
‘Twee warme buisjes.’
Onze lichtman staat achter mijn gast en gebaart naar zijn assistent. Mijn allerlaatste Vermoedengast zit tegenover me. Na twaalf jaar en driehonderd gesprekken over inspiratie en bewogenheid is het feest straks voorgoed voorbij.
Wat zou de lichtman bedoelen met warme buisjes?
‘Dat vertel ik straks wel, kind.’ meer